Wij onderzoeken de manier waarop routes en hun omgeving een geïntegreerd geheel kunnen zijn.
Een verkeersroute is belangrijk om mensen van A naar B te brengen. Je kunt echter heel verschillend tegen de relatie met het landschap aankijken. Is het een belevenislijn waarlangs de omgeving wordt getoond, zodat je er even onderdeel van bent? Is het onderdeel van de omgeving die het doorsnijdt of is het vooral een barrière?
Vanuit verkeerskunde wordt een weg vaak gezien als puur functioneel, waarbij de omgeving zo weinig mogelijk hinder zou moeten krijgen. Dat leidt tot scheiding van deze werelden, vaak fysiek in de vorm van schermen, inpakken in bomen of kantoorgebouwen. Vanuit een ontwerpende houding zien we de infrastructuur als onderdeel van de omgeving. We bestuderen hoe de infrastructuur ligt, wat dit met de omgeving doet en hoe je deze omgeving en de infrastructuur kunt integreren. Dat is een hele klus, omdat hinder en milieubelang vaak zijn verpakt in (harde) normen. Wat ons opvalt is dat veel normen als hard worden gezien, maar bij nader onderzoek veel flexibeler blijken te zijn en bovendien door techniek allerlei nieuwe oplossingen denkbaar zijn. Wij proberen vanuit het ruimtelijk ontwerp de balans te zoeken tussen de beleving en de wereld van de harde normen.
In Vught werken we aan de N65. Daar zijn we starten we de ontwerpopgave met het benoemen van verschillende perspectieven om de doelen helder te krijgen. Zo stellen we het perspectief van de weggebruiker op de mooiste laan van Brabant centraal welk perspectief heel anders is dan het perspectief van de Vughtenaar en weer anders als dat van de aanwonende. Scherpe perspectieven leveren kansen op, die een plek krijgt in een geïntegreerd ontwerp.
In c hebben we gewerkt aan het ontmantelen van een “provinciale weg” tot dorpsweg. De inpassing van de weg is zodanig ontworpen dat de route een spektakel is geworden waarmee het dorp, de polder en de Brabantse wal kunnen worden ervaren. Tegelijk met de weg is een nieuw dorpssilhouet ontworpen en de bereikbaarheid van het centrum versterkt.
We pleiten ervoor dat de beleving van en vanaf de weg een veel evenwichtiger rol krijgt bij het ontwerp en nieuwe data en technieken nadrukkelijk worden betrokken bij besluiten. Wij gaan ons daar in het routeontwerp verder op richten om zo tot nog betere integratie tussen weg en omgeving te komen.
Over de auteur
Gerbert Smulders is één van de oprichters van LOS stadomland. Gerbert is landschapsarchitect en afgestudeerd in Wageningen in 1990. Ook studeerde hij aan de TUD stedebouw gedurende het doctoraal.
Een bijdrage te mogen leveren aan een inspirerende leefomgeving is steeds uitdagend. Die uitdaging voort te zetten met inspirerende mensen binnen LOS is een extra verrijking.
Na enkele jaren bij de gemeente Den Haag en vervolgens drie jaar bij een klein ontwerp/adviesburo heeft Gerbert bij BRO Adviseurs in Boxtel gewerkt. Sinds 1998 als manager van de groep “stedelijk gebied” en de laatste 3 jaar van de groep “ontwerp” samen met Hans van Kempen.
Gerbert heeft ruime ervaring met structuurvisies voor steden, dorpen en gemeenten. Bij stedelijke en landelijke opgaven voelt hij zich thuis. Naast het structuurniveau heeft Gerbert ervaring met het ontwerp en supervisie van woongebieden, van eerste schets tot verkaveling, inrichting en beeldkwaliteit. Ook is hij thuis in de ontwikkeling van centrumgebieden.
Momenteel werkt Gerbert aan de ontwikkeling van een woongebied van zo'n 700 woningen, een structuurvisie voor Weerselo, een centrumvisie voor de kern Moergestel en het ontwerpen van een nieuwe stap in de ontwikkeling van een landgoed.